Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί να λάβει ούτε μία μέρα περίοδο χάριτος και αυτό φάνηκε στην πράξη, αφού πριν καν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης άρχισε να δέχεται πολύ σκληρή κριτική από τους πολίτες, οι οποίοι διαφωνούν με τους άξονες της πολιτικής της.
Το ίδιο όμως πρέπει να ισχύει και για την αξιωματική αντιπολίτευση. Ούτε μία μέρα περίοδος χάριτος, ούτε μία έκπτωση στις προσδοκίες μας από ένα κόμμα της Αριστεράς.
Προσωπικά έχω τρεις βασικούς λόγους για τους οποίους δικαιούμαι να εκφράζω τις διαφωνίες μου με την ασκούμενη έως τώρα αντιπολίτευση αλλά και πολιτική του Σύριζα και να ασκώ την κριτική μου επ’ αυτής:
Πρώτον επειδή υποστήριξα ανοικτά τον Σύριζα μέσα από το
παρόν ιστολόγιο στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, δεύτερον επειδή συμμετείχα στην εκλογική επιτροπή υποστήριξης του Σύριζα εδώ στο νησί και τρίτον επειδή όταν μου προτάθηκε να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Σύριζα στις εκλογές της 6ης Μάη, δέχθηκα, άσχετα αν κατόπιν, λόγω εσωκομματικών διαδικασιών απόλυτα σεβαστών και κατανοητών, δεν συμμετείχα τελικώς.
Ένα κόμμα λοιπόν που πρεσβεύει κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι δυνατόν να συντηρεί Βουλευτές (και να συντηρείται από αυτούς) με ατομικά προνόμια. Από Βουλευτικά αυτοκίνητα μέχρι βουλευτική ασυλία, μέχρι βουλευτικές αποζημιώσεις. Και αν δεν τα απαρνείται αυτά, θα έπρεπε να τα λαμβάνει ως κομματικός συνδυασμός και να τα χρησιμοποιεί συντροφικά, συλλογικά και κοινά. Η ιδιοτέλεια και η ατομικότητα δεν χωράνε μεταξύ ανθρώπων που θέλουν να ονομάζονται Αριστεροί. Διότι ο κάθε Βουλευτής του Σύριζα δεν εξελέγη μόνος του. Εξελέγη με τη βοήθεια και τη συνδρομή όλων των συντρόφων του, ακόμα και αυτών που συμμετείχαν στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον ίδιον. Όλοι ξέρουμε τις προσωπικές μάχες, με απαράδεκτους και ύπουλους πολλές φορές όρους, που λάμβαναν μέρος μεταξύ υποψηφίων των καθεστωτικών κομμάτων, με σκοπό την επικράτηση του ενός ή του άλλου προσώπου στην βουλευτική έδρα και την απολαβή των ατομικών προνομίων. Η ιδιοτέλεια και το προσωπικό συμφέρον είναι ό,τι ακριβώς ξεχωρίζει τους υποψηφίους των καθεστωτικών κομμάτων από τους υποψηφίους της Αριστεράς. Η Αριστερά βγάζει εκπρόσωπο στην Βουλή και όχι πρόσωπο.
Μέχρι στιγμής οι Βουλευτές του Σύριζα δεν έχουν καμία διαφορά από τους Βουλευτές των κομμάτων που αντιπολιτεύονται. Κι αν έχουν, αυτό δεν είναι γνωστό στην κοινωνία. Προσωπικά, για τους τρεις ιδιαίτερους λόγους που εξέθεσα παραπάνω, οφείλω στον εαυτό μου να ξεκαθαρίσω ότι διαφωνώ και δεν συμμετέχω σε τέτοιου είδους Αριστερή πολιτική και αντιπολίτευση. Για να ακυρωθούν τα Μνημόνια, πρέπει πρώτα να ακυρωθούν οι πολιτικές που οδήγησαν στα Μνημόνια. Και οι νοοτροπίες που καλλιεργήθηκαν από αυτές τις πολιτικές. Αριστερά και ατομισμός δεν είναι έννοιες συμβατές. Και οι πρώτοι που έχουν υποχρέωση να το δείξουν, αλλά και που θα έπρεπε να νιώθουν έτσι, είναι οι Βουλευτές του Σύριζα.
Εξάλλου είναι τελείως ανακόλουθο να καταψηφίζουν οι Βουλευτές του Σύριζα τις αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή τις ιδιοτικοποιήσεις, αλλά ταυτόχρονα να απολαμβάνουν ιδιωτικά οφέλη και προνόμια εντός του Κοινοβουλίου.
Αν ο Σύριζα δεν αλλάξει πολιτική, προσωπικά δεν πρόκειται να πεισθώ με μόνο τον αντιπολιτευτικό του λόγο. Δεν με ενδιαφέρει το τι θα λέει ως αντιπολίτευση αλλά οι πολιτικές του πράξεις ως αντιπολίτευση και μελλοντική κυβέρνηση που πρεσβεύει την Αριστερά.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου