M A N I E R
this site the web

Θα μας φορολογήσουν μέχρι θανάτου και μετά θα μας πτωχεύσουν.

Από την αρχή της κρίσης, καθημερινά, χτυπάει το τηλέφωνο και διάφοροι γνωστοί από όλους τους κλάδους της οικονομίας προτείνουν λύσεις που, κατά τη γνώμη τους, θα έλυναν κάποια από τα σημερινά προβλήματα που έχει η χώρα. Και σας διαβεβαιώνω ότι οι περισσότερες από αυτές τις ιδέες είναι σωστές, εφαρμόσιμες, αποτελεσματικές και θα έλυναν το πρόβλημα ή, τουλάχιστον, θα το περιόριζαν. Σας βεβαιώνω επίσης ότι όλες αυτές οι ιδέες -και φαντάζομαι και πολλές άλλες ακόμη- έχουν μεταφερθεί στην κυβέρνηση, στους αρμόδιους υπουργούς, στον πρωθυπουργό τον ίδιο, στην αντιπολίτευση και στη δημόσια διοίκηση. Τέλος, σας βεβαιώνω ότι καμία από αυτές δεν εφαρμόστηκε και όλες πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Και εδώ τίθενται τα ερωτήματα: Γιατί; Είναι ανίκανοι οι πολιτικοί και η δημόσια διοίκηση; Είναι προδότες; Θέλουν να καταστρέψουν τη χώρα; Είναι πράκτορες ξένων συμφερόντων;

Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε προδότες, ούτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα ξένα συμφέροντα και θεωρίες συνωμοσίας. Απλώς, δεν θέλουν. Τι δεν θέλουν; Δεν θέλουν να μειώσουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα, ούτε να αλλάξουν τη δομή και τη λειτουργία του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κορυφαίοι υπουργοί  όπως ο κ. Βενιζέλος ή ο κ. Ρέππας είναι ιδιαίτερα ευφυείς, ιδιαίτερα ικανοί και αποτελεσματικοί άνθρωποι, με πολύ καλή αντίληψη των διεθνών συνθηκών και του οικονομικού γίγνεσθαι. Ομως αυτό που τους ζητάμε, αυτό που χρειάζεται η χώρα, δεν το χωράει το μυαλό τους. Δεν θέλουν να το εξυπηρετήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν μέσα στα κόμματα. Ανέβηκαν με μεγάλες δυσκολίες την κομματική σκάλα και έφτασαν στο υψηλότερο σημείο. Οι φίλοι τους είναι κομματικοί. Οι συγγενείς τους είναι κομματικοί. Οι συνεργάτες τους είναι κομματικοί. Οι υφιστάμενοί τους είναι κομματικοί. Οι προϊστάμενοί τους είναι κομματικοί. Οι ψηφοφόροι τους είναι κομματικοί. Η ζωή τους είναι το κόμμα, η πολιτική, η δημόσια διοίκηση.

Τι ζητάμε λοιπόν από αυτούς τους ανθρώπους; Να μειώσουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα και τις αμοιβές των δημόσιων υπαλλήλων, να καταργήσουν διευθύνσεις και οργανισμούς και να πουλήσουν τις ΔΕΚΟ. Δηλαδή τους ζητάμε να διώξουν συγγενείς και φίλους, να τους πετάξουν στον δρόμο, να εγκαταλείψουν το σπίτι τους (το κόμμα), να απολύσουν τους υπαλλήλους τους. Γίνεται; Κατά τη γνώμη μου, όχι.

Αν οι πολιτικοί μειώσουν τον δημόσιο τομέα, θα χάσουν, εκτός από τους συγγενείς και φίλους, και τη δύναμή τους. Αν το Δημόσιο εξυγιανθεί, αν το έλλειμμα εξαφανιστεί, πώς θα διορίζουν, πώς θα δίνουν υποσχέσεις και θα αγοράζουν ψήφους, πώς θα διαλέγουν ποιος επιχειρηματίας θα αναλάβει τα δημόσια έργα; Η μείωση του δημόσιου τομέα και η μετατροπή του ελλείμματος σε πλεόνασμα είναι καταστροφή για τους Ελληνες πολιτικούς. Ούτε ανίκανοι, λοιπόν, είναι, ούτε προδότες. Απλώς είναι ταυτισμένοι με τη δημόσια διοίκηση, τους κομματικούς δημόσιους υπαλλήλους, τη διαφθορά και το ρουσφέτι. Και επειδή αναφέρομαι έως τώρα σε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οφείλω να θυμίσω ότι τα ίδια και πολύ χειρότερα έκαναν οι υπουργοί και οι βουλευτές της Ν.Δ. και αν, ο μη γένοιτο, επανέλθουν, θα κάνουν ακριβώς τα ίδια μέχρι να φτάσουμε στην απόλυτη καταστροφή.

Μπαίνει, λοιπόν, τώρα ένα ακόμη ερώτημα: Μα, αν δεν μειώσουν το Δημόσιο και το έλλειμμα, η χώρα θα πτωχεύσει. Και εδώ δίνεται ο μεγάλος αγώνας των πολιτικών με τον χρόνο. Κοροϊδεύουν τους Ευρωπαίους μπας και περάσει ο καιρός και αλλάξει η πολιτική στην Ευρώπη και βγει ευρωομόλογο ή κατέβει ο από μηχανής θεός και μας σώσει. Αποτέλεσμα αυτής της κοροϊδίας είναι να αυξήσουν φέτος τις δημόσιες δαπάνες αντί να τις μειώσουν και το έλλειμμα να ξαναπλησιάσει το επίπεδο του 2009. Εξωφρενικό!

Και όταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκαλο, όπως τώρα που απηύδησε και έφυγε η τρόικα απειλώντας να μη μας δώσει τη δόση, προτιμάνε να ρίξουν ένα χαράτσι στα κεφάλια όλων, όπως ο φόρος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, όπως οι έκτακτες εισφορές, όπως όλα τα άλλα που θα σκαρφιστούν, αρκεί να μη μειώσουν το μέγεθος του Δημοσίου.

Φυσικά, η άσκηση αυτή δεν λύνεται. Το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι θα μας φορολογήσουν μέχρι θανάτου πριν μας πτωχεύσουν και μετά θα κατηγορούν τους Ευρωπαίους ότι δεν μας στήριξαν. Ετσι θα δικαιολογήσουν και την πτώχευση και την επιστροφή στη δραχμή, και με βάση αυτά και μερικές κραυγές περί ανεξαρτησίας της χώρας και περί εθνικής κυριαρχίας και με τον Χολαργό να τυπώνει κατοχική δραχμή θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας για να μας διορίσουν στο Ελληνικό Δημόσιο.

Αυτή θα είναι η εξέλιξη, αυτό θα είναι το τέλος της κρίσης, απλό, καθαρό και προφανές και όποιος διαφωνεί, εύχομαι ολόψυχα να δικαιωθεί
Γρ. Νικολόπουλος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...