Οι κήνσορες (Πρετεντέρης κ.ά.) Αναρτήθηκε από MANIER , Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011 at 11:36 μ.μ., in

Οι κήνσορες στο χώρο των μέσων μαζικής επικοινωνίας είναι μια δύναμη ανερχόμενη που φαίνεται ότι έχει απήχηση στη μάζα. Και είναι θλιβερό το γεγονός ότι αφότου το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας πέρασε μια πολύ μικρή περίοδο ψευδούς “ανοχής”. Στην ουσία τα μέσα ενημέρωσης (δεν αναφέρομαι στην αντιπολίτευση) περίμεναν την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό στη γωνία, σαν τα παλιόπαιδα που πετροβολάνε και μετά κρύβονται. Δυο χρόνια τώρα αυτή η κυβέρνηση, με τα όποια λάθη και τις όποιες παραλείψεις της, περνάει από μια καθημερινή πλύση ανηθικότητας. Η στάση ορισμένων (δεν θέλουμε να ισοπεδώσουμε, διότι υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις) δίδασκε και διδάσκει  πως η εξαχρείωση και η άνευ ορίων και όρων σκοπιμότητα είναι το πιο σίγουρο μέσο αναρρίχησης και επιτυχίας.

Δυο χρόνια τώρα η δημόσια ζωή δηλητηριάζεται από τους ιούς του πιο απροσχημάτιστου δημοσιογραφικού αριβισμού. Και είναι επόμενο, ο άμοιρος πολίτης, ο κουρασμένος, ο άνεργος, ο οικονομικά διαλυμένος, να προσφέρει αδιαμαρτύρητα τον τράχηλό του στις ορέξεις των πανούργων απομυζητών του.  Θυμίζω την πολιτική που εφάρμοσε η εφημερίδα “Το Βήμα” όταν ζητούσε από τον Γιώργο Παπανδρέου να φύγει από τη μέση! Κι ακόμη την πανάθλια στάση κάποιων δημοσιογράφων απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου. Το σημειώνω αυτό, διότι βλέπω ότι ήδη έχει αρχίσει ξανά ο πόλεμος, κυρίως από το “Βήμα” και την “Ελευθεροτυπία”, με τέτοιο τρόπο που τα σχόλια, τα άρθρα και μερικά πρωτοσέλιδα, μας παραπέμπουν στην εποχή του “βρόμικου ’89″.

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση κάνει προσπάθειες και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της στοχεύουν στην αλλαγή μιας κοινωνίας που πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Μιας κοινωνίας την οποία δυστυχώς ακόμη σέρνουν από τη μύτη οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι φαρμακοποιοί, οι φοιτητοπατέρες, η ανευθυνότητα του Τσίπρα, το σκουριασμένο ΚΚΕ και η επιπολαιότητα του Σαμαρά που θέλει ντε και καλά να γίνει πρωθυπουργός πάνω σε ερείπια! Δεν είναι δυνατό σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία να ορθώνονται τείχη. Και τα τείχη γίνονται απροσπέλαστα όταν οι δημοσιογραφική υπερβολή συναγωνίζεται τις φιλοδοξίες κάποιων πολιτικών που πάνω απ’ όλα βάζουν τη δική τους, κομματική ή πολιτική, επιβίωση.

Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η δημοσιογραφία έχει πάψει προ πολλού να έχει σχέση με ό,τι μάθαμε. Οι ειδήσεις σήμερα είναι μια παράσταση θεατρική, όπου ο καθένας από όσους παρουσιάζονται στο “γυαλί”, έχουν αναλάβει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Ετσι συντηρούν μια νοσηρή κατάσταση, η οποία υποτίθεται ότι ταυτίζεται με τον αντικονφορμισμό. Αλλά ο αντικονφορμισμός αυτός δεν έχει ιδεολογικά κίνητρα διότι δεν είναι ιδεολογικά κατοχυρωμένος.

Οι δημοσιογράφοι που φιγουράρουν στα τηλεοπτικά “παράθυρα” κάθε βράδυ έχουν έναν αντικονφορμισμό που στο δικό τους κλίμα δεν είναι τίποτε άλλο από τυφλή άρνηση, που δεν έχει ιδεολογική αφετηρία, κανένα δημιουργικό κίνητρο και ουσιαστικά κανένα στόχο, εκτός από ένα: την ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών. Οταν βλέπω τον Πρετεντέρη, λόγου χάρη, διαπιστώνω ότι η εμπάθεια (δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι εμπαθής) εύκολα γλιστράει στην κακοήθεια. Δεν μπορεί αυτή η κυβέρνηση να είναι κυβέρνηση εθνικής καταστροφής. Η καταστροφή είχε συντελεστεί προτού αναλάβει το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου. Η Δεξιά με τον Κώστα ΚαραμανλήΜιχελάκη και τον ίδιο τον Σαμαρά να κριτικάρουν με αήθεις εκφράσεις την κυβέρνηση και τα στελέχη της και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η χώρα έχει φτάσει στην άκρη του γκρεμού και ο Παπανδρέου αγωνίζεται να κρατήσει ισορροπίες και ν’ ανοίξει το δρόμο των αλλαγών. διέλυσαν τη χώρα, την κατέστρεψαν, την αποδιοργάνωσαν, καλλιέργησαν μέχρι των ορίων τους τη διαφθορά, τσάκισαν το κράτος. Τα ξεχάσαμε; Είναι αδιανόητο και αποκρουστικό ν’ ακούμε τον

Δεν καθαρίζει την ατμόσφαιρα η δημοσιογραφία την οποία ασκούν οι τηλεοπτικοί κήνσορες. Είναι ενορχηστρωμένη η δημοσιογραφία τους στη στρατηγική της σύγχυσης και του σαματά. Μέσα στον αλαλαγμό και το χουγιαχτό μπορούν και κρύβονται ιδιοτέλειες αχαρακτήριστες. Ο Πρετεντέρης είναι καθ’ έξιν κήνσορας της κυβερνητικής δραστηριότητας και των κινήσεων του πρωθυπουργού κια των υπουργών του. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω γιατί κάποιοι (πολιτικοί) τραπεζώνονται μαζί του! Το ρεπορτάζ έχει κάποια όρια. Για να γράψει ένα-δυο άρθρα στην εφημερίδα του δεν είναι απαραίτητο να κάνει ιδιαίτερες συναντήσεις ή για να διαγράψει με μια μονοκοντυλιά την κυβερνητική πολιτική δράση και πολιτική. Είναι δυνατό να μη βλέπει τίποτε καλό; Αλλά ο λαϊκισμός στις μέρες μας έχει φτάσει να μοιάζει με τον αλήστου μνήμης “αυριανισμό”. Στο δρόμο που χάραξε ο Κουρής, με τον οποίο σήμερα συνεργάζεται άψογα και ο άλλος μολυβένιος στρατιώτης της τηλεόρασης, ο Χατζηνικολάου.

Ο Σενέκας έλεγε ότι ο φόβος όταν είναι περικαλυμμένος  με το μίσος, είναι το πλέον σκληρό πράγμα του κόσμου! Ο λαός πράγματι φοβάται για το μέλλον του. Η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη, αλλά η υπομονή όταν   συνεχώς βλάπτεται γίνεται στο τέλος μανία. Το θέμα είναι ότι τον φόβο του λαού τον ενισχύουν κάθε βράδυ τα λεγόμενα “δελτία ειδήσεων” και οι παντογνώστες δημοσιογράφοι που έχουν αναλάβει εργολαβικά το ρόλο του τιμητή των πάντων. Σε λίγο ο φόβος θα γίνει μανία κι ο ένας θα τρώει τον άλλον. Οδηγούμαστε σε μια κοινωνία ανθρωποφαγική. Ακούσαμε τον ταξιτζή Λυμπερόπουλο να λέει ότι θα “στοχοποιηθούν” όσοι βουλευτές ψηφίσουν το νόμο για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Κι ακόμα δεν τον στήσανε στο εκετελεστικό απόσπασμα. Του δίνουν βήμα για να μιλάει, του βάζουν στο στόμα το μικρόφωνο για να εξακοντίζει απειλές που είναι απαράδεκτες για τη δημοκρατία                          

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ