M A N I E R
this site the web

Μελαγχολικός Μικρός Ηρως .

Εδώ και µέρες προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το αίσθηµα της ευφορίας που προκαλεί στους ηγέτες της καθ’ ηµάς επανάστασης το άκουσµα του ονόµατος Ταχρίρ. Οπου βλέπουν συγκεντρω- µένο πλήθος να διεκδικεί τα όποια δίκαιά του νοµίζουν πως ήρθε η ώρα να γίνουν πρωταγωνιστές στο δράµα που τους καταδίκασε στον ρόλο του καρατερίστα.

Η σκηνή του δράµατος είναι εκεί λοιπόν, στη Νότια Μεσόγειο, και τους περιµένει. Ας πάει ο Μωάµεθ στο βουνό, ας ταξιδέψει ο κ. Αλαβάνος από την Πλατεία Συντάγµατος στην Πλατεία Ταχρίρ ή στους δρόµους της Τρίπολης. Είναι µια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δοκιµάσει τα πυρά των λόγων του κατά του ιµπεριαλισµού, κατά του άγριου καπιταλισµού, της πλουτοκρατίας, του οργανωµένου και σατανικού σχεδίου που λέγεται παγκοσµιοποίηση, βλέπε σύγχρονος κόσµος. Μέρες τώρα φαντάζοµαι τον κ. Τσίπρα να περιµένει ένα νεύµα από τους εξεγερµένους Αραβες, Μικρός Ηρως σε εκδοχή 2011 που µε το αυτί κολληµένο στον ασύρµατο περιµένει το σύνθη µα από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Και ο Μικρός Ηρως έχει αρχίσει να µελαγχολεί.

Τι στην ευχή, τόσος κόσµος µαζεµένος, έτοιµος να θυσιαστεί και...να µη βρεθεί ένας να φωνάξει κάτι για τον ιµπεριαλισµό, για την πλουτοκρατία και για την άγρια παγκοσµιοποίηση; Αυτά τα παιδιά έχουν αλλού τον νου τους. Ζητούν αξιοπρέπεια, καίνε το πράσινο βιβλίο του αδέσποτου Καντάφι και είναι έτοιµα να δώσουν και τη ζωή τους για να ζήσουν σ’ αυτόν τον σύγχρονο κόσµο που µέχρι τώρα µόνον ως εικονική πραγµατικότητα τον ξέρουν µέσα από το ∆ιαδίκτυο. Ολα αυτά τα περί πλουτοκρατίας, ιµπεριαλισµού και άγριου καπιταλισµού απλώς βαρέθηκαν να τα ακούν τόσα χρόνια από τους τυράννους και τους τυραννίσκους που τους κυβερνούσαν εν ονόµατι του λαού, της ανεξαρτησίας και του φρονήµατος των αδεσµεύτων. Το µόνο που θέλουν είναι να τα πετάξουν στη Μεσόγειο. Ο Μικρός Ηρως και η αντίζηλός του, η κ. Παπαρήγα, µοιάζουν επικίνδυνα µε ∆ΕΚΟ. Η συντήρησή τους απαιτεί τεράστιο κοινωνικό κόστος και δεν µπορούν να βοηθήσουν το εξαγωγικό µας εµπόριο. Η µηχανή του λόγου τους είναι φτιαγµένη µε υλικά της δεκαετίας του 1970. Η εξέγερση στον αραβικό κόσµο τούς υπενθυµίζει, για ακόµη µία φορά, πως πρέπει να αλλάξουν λεξικό αν θέλουν να καταλάβουν τι συµβαίνει γύρω τους. Και γύρω µας, εννοείται.
Μέρες τώρα φαντάζοµαι τον κ. Τσίπρα να περιµένει ένα νεύµα από τους εξεγερµένους Αραβες                                  TA NEA    ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ        

1 σχόλια:

Νimertis είπε...

πολύ ενδιαφέρουσα γραφή, πολύ ενδιαφέρουσα αισθητική... θα ανιχνεύσω τούτο τον χώρο... καλησπέρα...

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...