Γεύση στυφή Αναρτήθηκε από MANIER , Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010 at 10:15 μ.μ., in

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ
Γεύση στυφή από την απόφαση στην οποία κατέληξε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη.
Δεν συμμερίστηκα τα χαμόγελα και πολύ περισσότερο δεν με διακατέχουν αισθήματα ανάλογα μιας εθνικής παλιγγενεσίας, παρά την προσπάθεια που έγινε, σε επίπεδο συμβολισμών, να εμφανιστεί ως τέτοια, λόγω της συμπτώσεως της με την εθνική επέτειο.
Η μόνη που έχει λόγους να είναι ικανοποιημένη είναι η Γερμανίδα καγκελάριος. Ουδείς άλλος. Ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Σαρκοζί, ούτε κανένας άλλος εκ των ηγετών της Ευρωζώνης. Ήττα της ΕΕ
Η εξέλιξη της Συνόδου Κορυφής και του έντονου παρασκηνίου που προηγήθηκε, συνιστά ήττα της ΕΕ. Ανέτοιμη και ενδεχομένως αδύναμη να αντιμετωπίσει κρίσεις, σύρθηκε πίσω από την Άγκελα Μέρκελ και ενέπλεξε στα εσωτερικά της Ευρωζώνης το ΔΝΤ. Εκ των υστέρων η ΕΕ αναγνωρίζει τα λάθη και τις αδυναμίες της και δρομολογεί εκ των υστέρων την αναθεώρηση της συνθήκης σε ζητήματα οικονομικής διαχείρισης συνολικά και για κάθε ένα κράτος μέλος χωριστά. Εκ των υστέρων και αφού έφτασε ένα βήμα πριν τη διάλυση.
Ο περίφημη γαλλογερμανική συμφωνία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η υποχώρηση ενός Νικολά Σαρκοζί, βαριά τραυματισμένου από τις περιφερειακές εκλογές στη χώρα του πριν από λίγες ημέρες. Η Μέρκελ κατάφερε να περάσει σχεδόν το σύνολο των θέσεών της. Το «περίστροφο»
Ο δε Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μόνος του είχε παίξει το χαρτί του ΔΝΤ πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα ενεργοποιούσε τα αντανακλαστικά της ΕΕ, τελικά εγκλωβίστηκε από την Γερμανίδα καγκελάριο, ώστε να αναγκαστεί να δηλώσει εκ των υστέρων ικανοποιημένος, επιβεβαιώνοντας όσους από την αρχή μιλούσαν για ένα επικίνδυνο παιχνίδι, μια μπλόφα που θα επέστρεφε μπούμερανγκ εναντίον της Ελλάδας. «Το περίστροφο πάνω στο τραπέζι», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, όχι μόνον έμεινε πάνω στο τραπέζι, αλλά οπλίστηκε με σφαίρες ΔΝΤ και στοχεύει πλέον σταθερά -και κατόπιν συμφωνίας- προς τον κρόταφο της Αθήνας... Τι κερδίσαμε;
Τελικά, τι κερδίσαμε; Οι εξάμηνες σχεδόν προσπάθειες της κυβέρνησης προκειμένου να αντιμετωπίσει την οξεία οικονομική κρίση, κατέληξαν στην αποδοχή της ενεργούς εμπλοκής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η λύση προβλέπει ένα μηχανισμό βοηθείας που θα ενεργοποιηθεί μόνο αν μια χώρα δεν μπορέσει να δανειστεί. Και ο μηχανισμός αυτός είναι κατά ένα μέρος ευρωπαϊκός και κατά ένα άλλο μέρος από το ΔΝΤ. Δηλαδή τα χρήματα αυτά θα είναι διαθέσιμα για τη χώρα που θα τα ζητήσει, όταν θα έχει σχεδόν χρεωκοπήσει και θα επιφέρουν τους δυσμενέστατους όρους του ΔΝΤ. Γιατί πανηγυρίζουμε;
Τελικά για ποιο λόγο πανηγυρίζουμε ; Επειδή ελπίζουμε σε δανεισμό από τις «αγορές» με χαμηλότερα επιτόκια. Αν δεν επιτύχουμε, αν οι αγορές δεν συγκινηθούν από την πολιτική στήριξη των εταίρων μας, τότε «θα ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός, φυσικά με όρους και προϋποθέσεις. Διότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η πλήρης ελληνική αποδοχή της γαλλογερμανικής λύσης στο ελληνικό οικονομικό αδιέξοδο, δεν πρόκειται να αποφέρει άμεσα χρήματα στην Αθήνα. Η Ελλάδα θα εξαναγκαστεί τις επόμενες ημέρες να βγει για άμεσο δανεισμό στις αγορές και να αντιμετωπίσει και πάλι τους κερδοσκόπους και τα υψηλά επιτόκια. Η προοπτική «ενεργοποίησης» του ευρωπαϊκού μηχανισμού δανεισμού της Ελλάδας, εκτιμάται ότι θα κάνει τις διεθνείς αγορές να χαμηλώσουν κάπως τα επιτόκιά τους. Κι αν όχι; Το στοίχημα
Αυτό για το οποίο δεν γίνεται λόγος, τουλάχιστον όχι όσο επιβάλει η συγκυρία, είναι τι μέλλει γενέσθαι με την παραγωγικότητα της χώρας. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα. Η ανάπτυξη. Όλη αυτή η «φασαρία» έγινε απλά και μόνο για να μπορέσουμε να δανειστούμε με χαμηλότερα επιτόκια, ανάλογα με αυτά που δανείζονται οι άλλες χώρες . Μιλάμε όμως για δανεισμό. Για να ξεπεράσουμε τις τρέχουσες ανάγκες για κάποιους μήνες, για να μην αναγκαστεί η κυβέρνηση σε στάση πληρωμών. Και μετά; Μετά θα ξαναδανειστούμε και θα ξαναδανειστούμε… και θα ξαναδανειστούμε!
Το πλήρες αδιέξοδο δεν θα αργήσει να φτάσει, αν δεν δρομολογηθούν άμεσα αναπτυξιακές διαδικασίες που θα ενισχύσουν την παραγωγικότητα και θα φέρουν χρήματα στα ταμεία του κράτους. Χρήματα δικά μας και όχι δανεικά. Αυτό είναι τώρα το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης. Χωρίς ανάπτυξη, μονίμως με δανεικά, δεν θα πάμε μακριά. Είναι μια «συνταγή» με ημερομηνία λήξης.