M A N I E R
this site the web

Οι πόροι δεν μας έλειψαν ποτέ! - Πού πήγαν τόσα κονδύλια;


ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Μεγάλη συζήτηση γίνεται και πάλι για τους πόρους του ΕΣΠΑ και των λοιπών προγραμμάτων . Πόσο μειωμένοι θα είναι αυτή τη φορά για τα Δωδεκάνησα, δεδομένης της οικονομικής κρίσης; Πόσα μας έταξαν και πόσα τελικά θα μας δώσουν;
Αυτή η συζήτηση έχει γίνει ουκ ολίγες φορές και στο παρελθόν. Και έτσι όπως γίνεται, μου δίνει την εντύπωση ότι αυτοσκοπός μας είναι το ύψος των πόρων που διεκδικούμε (και τελικά έρχονται ή δεν έρχονται στο νομό) και όχι η αξιοποίησή τους αυτή καθαυτή.

Είναι αλήθεια ότι τα κονδύλια ποτέ δε μας έλειψαν. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, χρήματα πάντα υπήρχαν και πάντα τρέχαμε να προλάβουμε προθεσμίες για να τα απορροφήσουμε. Αν δούμε το θέμα διεξοδικότερα, στις λεπτομέρειές του, θα διαπιστώσουμε ότι κατά καιρούς έτρεχαν πολλά άλλα επιμέρους προγράμματα, για εξειδικευμένες δράσεις, για τα οποία είτε δεν παίρναμε είδηση ότι υπάρχουν, είτε αδιαφορούσαμε, είτε αδυνατούσαμε να συντάξουμε μια επιλέξιμη πρόταση. Κατά συνέπεια, υπήρχαν πηγές χρηματοδότησης που ουδέποτε αξιοποιήσαμε.

Θα ήταν ενδιαφέρον αν γινόταν κάποια στιγμή μια συνολική αποτίμηση των έργων που έχουν υλοποιηθεί στα Δωδεκάνησα όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που άρχισαν να «τρέχουν» τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα,
ΚΠΣ, ΠΕΠ, Ταμείο Συνοχής, Leader, Interreg, Τομεακά υπουργείων , ΕΠΤΑ, ΕΑΠΤΑ, ΘΗΣΕΑΣ κλπ κλπ. από όλους συνολικά τους φορείς υλοποίησης. Και τότε θα βλέπαμε, αν το παραχθέν αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο του πακτωλού των χρημάτων που διατέθηκε, πραγματικά ή δυνητικά στα Δωδεκάνησα όλα αυτά τα χρόνια. Κατά πόσον λύσαμε προβλήματα, κατά πόσον αποκτήσαμε βασικές υποδομές. Πολύ φοβάμαι, ότι αν γίνει ποτέ αυτή η καταγραφή, θα βρεθούμε όλοι προ εκπλήξεων, ενώ κάποιοι θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις. Που πήγαν τόσα χρήματα; Γιατί εξακολουθούμε να έχουμε τόσες ελλείψεις στοιχειωδών υποδομών; (Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις αστοχίες, κακοτεχνίες κλπ κλπ στο ήδη παραχθέν έργο, ο απολογισμός είναι ακόμη περισσότερο απογοητευτικός).

Σημειωτέον δε ότι ο τελικός απολογισμός πρέπει να τελεί σε συνάρτηση της αξιοποίησης των κονδυλίων με τρόπο που να απαντά στις πραγματικές ανάγκες του τόπου και να μην είναι απόρροια μιας προσπάθειας υλοποίησης έργων ατάκτως ερριμμένων, απλά και μόνο για να παρουσιάσουμε απορροφήσεις, ούτε με διαδικασίες που εξυπηρετούν πελατειακές σχέσεις μεταξύ αυτοδιοικητικών και της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας. Αυτό δηλαδή που κατά κόρον συμβαίνει, αφού τη διαδικασία του δημοκρατικού προγραμματισμού την έχουμε ξεχάσει προ πολλού.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ισχυριστούμε ότι είμαστε «ρηγμένοι» από το «αθηνοκεντρικό κράτος» έναντι της ηπειρωτικής Ελλάδας, ας κάνουμε στοιχειωδώς την αυτοκριτική μας….. Διότι πολύ απλά, οι πόροι δεν μας έλειψαν ποτέ! Αλλού είναι το πρόβλημα.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...