M A N I E R
this site the web

Η πρωτοπόρος του γυναικείου κινήματος

Τη μνήμη της Αύρας Θεοδωροπούλου, μίας μεγάλης μορφής του φεμινιστικού κινήματος, που ταυτίστηκε, στις αρχές του περασμένου αιώνα, με τον αγώνα των Ελληνίδων γυναικών για ισότητα και πολιτικά δικαιώματα, τιμούν το περιοδικό "Βορέας" και το Δίκτυο Θρακών, σε μια εκδήλωση, που διοργανώνουν, τη Δευτέρα 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής στην Αθήνα. Η εκδήλωση διοργανώνεται σε συνεργασία με την Πανθρακική Ομοσπονδία Νότιας Ελλάδας (ΠΑΟΝΕ) και τελεί υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ροδόπης-Έβρου.
"Η Αύρα Θεοδωροπούλου, έχοντας διατελέσει πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, από το 1922 και για 35 συναπτά έτη, αγωνιζόταν πάντα με την ίδια θέρμη για την απόλυτη ισότητα της γυναίκας", τονίζει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από την Ορεστιάδα, ο Εκδότης - Διευθυντής "Βορέα", Σταύρος Παπαθανάκης.
Και συνεχίζει: "Είναι πραγματικά μοναδικό το φαινόμενο αυτό. Εργάστηκε όσο καμιά άλλη γυναίκα στην Ελλάδα, με σύστημα, με αξιοθαύμαστη οργανωτική ικανότητα, με απόλυτα δημοκρατική αντίληψη, με διορατικότητα, με αδάμαστο θάρρος και κυρίως με πρωτοποριακή, πάντοτε, αντίληψη όλων των θεμάτων, γενικών και ειδικών".
Γόνος εύπορης αστικής οικογένεια, η Αύρα Θεοδωροπούλου, το γένος Δρακοπούλου, γεννήθηκε το 1880, στην Αδριανούπολη. Σπούδασε ιστορία της μουσικής και πιάνο, ενώ είχε μεγάλη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και γνώριζε άριστα δύο ξένες γλώσσες.
Εργάστηκε 52 χρόνια ως καθηγήτρια πιάνου και ιστορίας της μουσικής στα Ωδεία Αθηνών, Ελληνικό και Εθνικό, ενώ ως το τέλος της ζωής της, ως μουσικό-κριτικός, έγραφε, επαγγελματικά, σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Στη μακρά επαγγελματική σταδιοδρομία της, η Αύρα προωθούσε πάντα με αληθινή στοργή και χαρά τα πραγματικά ταλέντα, όσα συναντούσε σε νεαρούς σπουδαστές της μουσικής.
Ήταν, ακόμη, και συγγραφέας. Έργα της είναι: "Η μουσική δια των αιώνων", "Μουσικές μελέτες", "Ίαμβοι και Ανάπαιστοι Παλαμά-Καλομοίρη", "Μουσικές ομιλίες" και την "Ιστορία της μουσικής".
"Εξαιρετικά προικισμένη, ψυχικά, πνευματικά και κοινωνικά, η Αύρα, δεν ήταν δυνατό να καλύψει την ανήσυχη ιδιοσυγκρασία της μόνο με την επαγγελματική της εργασία. Πάντα πρωτοπόρος, εμφανίζεται σε κάθε κοινωνική εκδήλωση", σημειώνει ο κ. Παπαθανάκης.
Από το 1897 έως τον πόλεμο του 1940, η Αύρα Θεοδωροπούλου πρόσφερε, με αυταπάρνηση -από τα 17 της μόλις χρόνια- τις υπηρεσίες της σε όλους τους πολέμους της πατρίδας μας.
Ίδρυσε το Κυριακό Σχολείο Εργατριών (1911) και τον σύνδεσμο "Αδελφή του Στρατιώτη" (1918), ενώ το 1920 ιδρύει το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, το κύριο έργο της ζωής της πλάι στη μουσική. Η Επιτροπή Κοινωνικής Πρόνοιας του Συνδέσμου εποπτεύει και βοηθάει, από το 1922 έως το 1950, καταυλισμούς προσφύγων.
Διακαής πόθος της είναι να εδραιώσει τη θέση της γυναίκας. Χαρακτηριστικό είναι το ψήφισμα που επέδωσε ο Σύνδεσμος στη Βουλή και την κυβέρνηση, το 1920, μία φλογερή διαμαρτυρία για την ανισότητα των ελληνικών νόμων έναντι των γυναικών. Με το ψήφισμα, ο Σύνδεσμος ζητούσε, πρωτίστως, να αναγνωριστεί στις γυναίκες (ο μισός πληθυσμός της χωράς), το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Το ψήφισμα στάλθηκε, ταυτόχρονα, στη Διεθνή Ένωση της γυναικείας ψήφου και τους αδελφούς συνδέσμους της αλλοδαπής.
Τον ίδιο χρόνο, η Αύρα Θεοδωροπούλου πρωτοστατεί στην ίδρυση του ορφανοτροφείου Εθνική Στέγη, το 1925 ιδρύει με τη Μαρία Σβώλου τη Νυκτερινή Εμπορική Σχολή Θηλέων και το 1929 την Παπαστράτειο Επαγγελματική Σχολή. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1935, μαζί με την Αλεξάνδρα Ιωαννίδη, την Αγνή Ρουσσοπούλου και τη Φανή Σαρεγιάννη, λειτουργούν τις εξοχές εργαζομένων γυναικών στην Εκάλη, που διέλυσε ο Μεταξάς, επειδή αρνήθηκαν να ενταχθούν στην ΕΟΝ.
Η Αύρα Θεοδωροπούλου είχε πάρει μέρος σε και πολλά διεθνή συνέδρια. Οι εισηγήσεις της για τα γυναικεία ζητήματα, που έστελνε από την Αθήνα ακόμη και στα τελευταία της ζωής της, όταν η προχωρημένη ηλικία και η σοβαρά κλονισμένη υγεία της δεν της επέτρεπαν να ταξιδεύει, γινόντουσαν πάντοτε δεκτές. Ως το τέλος της ζωής της παρακολουθούσε όλη την πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, απόλυτα ενημερωμένη για κάθε αξιόλογη εκδήλωση και τις πιο σύγχρονες τάσεις.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έγραψε η γνωστή Αγγλίδα φεμινίστρια, Λαίδη Μάργκαρετ Κόρμπετ Άσμπυ, παλαιά συνεργάτρια της Αύρας και πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών, στο φύλλο του Απριλίου 1963 του Δελτίου "International Women's News": "Ο αιφνίδιος θάνατος της Αύρας Θεοδωροπούλου είναι μια θλιβερή είδηση για όλους εμάς, που θυμόμαστε τα πολλά χρόνια που υπήρξε συνεργάτριά μας στη διοίκηση της Alliance. Η Αύρα υπήρξε μια εργάτρια της ιδέας, με μεγάλη καρδιά, σε εποχή που ο φεμινισμός στην Ελλάδα απείχε πολύ του να γίνεται παραδεκτός. Η Αύρα είχε απέραντο θάρρος και φωτεινό πνεύμα και ενέπνεε όλους όσοι εργάζονταν μαζί της".
Φωτεινό παράδειγμα υπήρξε και η ιδιωτική της ζωή. Ήταν αντάξια σύντροφος της ζωής του Σπύρου Θεοδωρόπουλου (του γνωστού ποιητή και λογοτέχνη Άγι Θέρου),
Στο πολιτισμένο, φιλόξενο και χαρούμενο σπίτι τους στην Κηφισιά, δεχόταν, επί πολλά χρόνια, κάθε Κυριακή, ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η ελληνική διανόηση. Το σπιτικό της ήταν η ενσάρκωση του ελληνικού σπιτιού, όπως το περιέγραφε η ίδια στο άρθρο που δημοσίευσε στο πρώτο τεύχος του "Αγώνα της Γυναίκας": γεμάτο ήλιο και αέρα, θεμελιωμένο στην ισότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό του άντρα και της γυναίκας.


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας

Ο θάνατός τους, η ντροπή μας
AYLEN KURDI Το μικρό σου κορμάκι έστεκε ακίνητο στην ακτή Σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε Εσύ πιο πολύ από τον καθένα μας έπρεπε να γελάς με χάδια και παιχνίδια στα γόνατα του πατέρα στην αγκαλιά της μητέρας Όμως όχι Δεν θα προλάβεις να μεγαλώσεις Να ζυγίσεις τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου Να ψηλώσεις σαν τα λιόδεντρα του τόπου σου Πρόλαβες ίσως να κλάψεις γιατί σε τρόμαξε μια βόμβα Η Συρία ήταν λενε μια όμορφη χώρα Τώρα στη Συρία αντηχούν τα πιο θλιμμένα τραγούδια Από τη Δαμασκό μέχρι το Χαλέπι από τη Χόμς μέχρι τη Λαττάκεια και από τον φοβο στέρεψαν τα στήθια των γυναικών από γάλα Θα έπρεπε τωρα να παίζεις να νιώθεις τη ζεστασιά του ήλιου στο προσωπάκι σου Μαζί με τ'άλλα παιδιά Δεν πρόλαβες να μάθεις όμως πως άνθρωποι πεθαίνουν και ξεριζώνονται για να πλουτίζουν οι φταίχτες Αυτό δεν είναι ποίημα Είναι κραυγή Έκκληση για βοήθεια Στον πόλεμο η ποιήση είναι μονάχα ψέμα Η αλήθεια βρίσκεται στο μικρό σου κορμάκι που ακίνητο στην ακτή σιωπούσε μα συνάμα ούρλιαζε γιατί πάνω του διαγραφόταν η ξεφτίλα όλου του κόσμου Η ντροπή μας Νεφέλη AYLAN KURDI جسدك الصغير مسجى على الشاطىء ساكتا ولكنه يهدر فأنت اكثر من اي منا كان من المفترض ان تضحك بالمداعبات وبالعابك على ركبتي والدك او في حضن امك لكن لا.. لم تستطع ان تكبر كي تزن جمال وقبح هذا العالم ام تستطع ان تطول لتنتصب كشجر الزيتون في بلدك . قد تكون قد بكيت لخوفك من قذيفة انفجرت سوريا كانت بلد جميل كما يقولون في سوريا الان لا تسمع الا الترانيم الحزينة من دمشق حتى حلب من حمص حتى اللاذقية ومن الخوف جف الحليب في صدور الامهات كان من المفترض ان تكون الان تلعب ان تلفح الشمس وجهك الصغير ومع اقرانك الاخرين لكنك لم تستطع ان تدرك ان اناسا يموتون واخرون يقتلعون من بلادهم كي يزيد غنى المسؤولين عما يجري هذا ليس شعرا انه صرخة انه نداء للنجدة والمساعدة ففي الحروب لا يعدو الشعر سوى كذبة الحقيقة مسجاة هناك في جسدك الصغير والذي بلا حراك سجي على الشاطىء صامتا ولكنه يهدر ففوقه رسمت مهزلة هذا العالم باسره وفوقه رسم عارنا . نيفيلي
 

W3C Validations

Ένα blog που λέει... οχι, σε κάθε είδους κάγκελα ...ο καθένας μπορεί να σπάσει τα μικρά η μεγάλα κάγκελα που τον περικλείουν.....

Usage Policies

Διαβάστε περισσότερα...