H αγαπητές του μέλλοντός μας μέραις
αραδιασμέναις στέκοντ εμπροστά μας
σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα
χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Candles:
The days of our future stand in front of us
like a row of little lit candles --
golden, warm, and lively little candles.
The days past remain behind us,
a mournful line of extinguished candles;
the ones nearest are still smoking,
cold candles, melted, and bent.
I do not want to look at them; their form saddens me,
and it saddens me to recall their first light.
I look ahead at my lit candles.
I do not want to turn back, lest I see and shudder
at how fast the dark line lengthens,
at how fast the extinguished candles multiply.
H περασμέναις μέραις πίσω μένουν•
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κατάμαυρα κεριά, ψυχρά, λυωμένα.
Δεν θέλω να τα βλέπω, με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Eμπρός κυττάζω ταναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν. - Τα κερια , μουσική Lolek, . Αφιέρωμα στον Κ. Π. Καβάφη. Κωνσταντίνος Καβάφης - Βικιπαίδεια
1 σχόλια:
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΝΙΕR
Δημοσίευση σχολίου